Jaki rower stacjonarny wybrać?

Osoby, które nie zawsze mają czas albo okazję wykonać trening na siłowni, albo po prostu lubią ćwiczyć w domu, mogą zaopatrzyć się w rower stacjonarny. Pozwala on na wykonywanie treningów cardio albo ćwiczeń powodujących spalanie tkanki tłuszczowej. Rower stacjonarny umożliwia wykonywanie ćwiczeń o dowolnej porze dnia, przy dowolnych aktywnościach dodatkowych (muzyce, serialu).

Podział rowerów stacjonarnych ze względu na typ takiego roweru

Rowery stacjonarne dzieli się ze względu na to, jaki zastosowano w nich mechanizm oporu (tzn. sposób hamowania koła zamachowego). Są to stacjonarne rowery:

1. Mechaniczne. To opcja najprostsza, a zarazem najtańsza. Regulacja oporu odbywa się tutaj płynnie albo stopniowo – przez fizyczne zwiększanie tarcia koła. Do plusów tego rozwiązania należy prosty sposób działania mechanizmu, a do minusów dość głośna praca sprzętu.

2. Magnetyczne. Do regulacji oporu koła dochodzi za pośrednictwem hamulca magnetycznego, który umożliwia bardziej dokładne ustawienia. Takie rowery są droższe od mechanicznych, ale wynagradzają to ich zalety, to znaczy dokładność oraz rozpiętość ustawień sprzętu. Dużym plusem jest także bezszelestna praca rowerka magnetycznego, co jest cenione w zwłaszcza w jego użytku domowym.

3. Elektromagnetyczne. To bardziej nowoczesne rowery magnetyczne, w których ustawienie siły oporu odbywa się elektronicznie. Dzieje się to za pośrednictwem mikroprocesora i jest sterowane za pomocą elektrycznego silnika. Stacjonarny rower elektromagnetyczny jest najczęściej wyposażony w więcej funkcji niż inne modele, ale wiąże się z tym jednocześnie jego znacznie wyższa cena. Rowerki stacjonarne dzieli się także ze względu na to w jakiej pozycji będzie się na nich ćwiczyć. Wyróżnia się rowery:

a) Pionowe. Osoba ćwicząca jest wyprostowana albo delikatnie pochylona do przodu, tak jak na rowerze miejskim czy trekkingowym. Jest to opcja najlepsza dla osób, które mają problemy kardiologiczne lub z układem krążenia, odradza się je zaś osobom z chorym kręgosłupem. Rowerki pionowe działają korzystanie na mięśnie pośladków, ud i podudzi, pomagają też w zwiększaniu wydolności płuc.

b) Poziome. Ćwiczy się na nich w pozycji leżącej, ponieważ siedzenie ma oparcie, a pedały są wysunięte maksymalnie do przodu. Taki trening nie obciąża kręgosłupa, pomaga też w uaktywnieniu mięśni brzucha. To dobre rozwiązanie dla osób z nadwagą, z problemami z kręgosłupem, a także dla zawodowych kierowców i innych osób wykonujących „siedzące” zawody.

c) Spinningowe. To opcja dość nowa. Taki rowerek pozwala na trening bardzo intensywny, w pozycji mocno pochylonej (tak jak w przypadku drogowych rowerów wyczynowych). Tutaj przeniesienie napędu z korbowodu na koło zamachowe odbywa się dość nietypowo jak na rower stacjonarny, bo za pośrednictwem łańcucha. Rowery spinningowe to opcja przede wszystkim dla osób uprawiających wyczynowo kolarstwo, bo pozwalają im utrzymać wysoką kondycję w każdym okresie roku.

Jaki rower stacjonarny wybrać?

Jeśli chodzi o typ roweru stacjonarnego, to jeśli chodzi o pozycję ćwiczenia, warto wybrać go zgodnie z własnymi predyspozycjami i właściwie do ewentualnych problemów zdrowotnych. Natomiast mechanizm oporu roweru trzeba dopasować do własnych preferencji, możliwości finansowych i oczekiwań względem wydawanego przez sprzęt hałasu. Oprócz tego, w wyborze roweru stacjonarnego należy jeszcze zwrócić uwagę na kilka bardzo ważnych aspektów, to znaczy:

  • maksymalną wagę osoby ćwiczącej – zazwyczaj limitem jest 150-160 kg, jednak czasem
  • szczególnie wśród tańszych modeli – zdarzają się rowerki gdzie graniczną masę ćwiczącego wyznaczono na 100 kg,
  • zakres regulacji wysokości siodełka – od niego w dużej mierze zależeć będzie komfort treningu, ponieważ wysokość siodełka trzeba zawsze dopasować do warunków fizycznych ćwiczącego (kiedy pedał jest na dole, to noga powinna być wyprostowana w kolanie),
  • masę koła zamachowego – wahać się może ona od 4 do nawet 20 kg, a im będzie ona większa, tym płynniej i bardziej stabilnie będą przebiegać ćwiczenia, ale rozpoczęcie „jazdy” wymaga więcej wysiłku; dla przeciętnego odbiorcy optymalna masa koła zamachowego to 7-12 kg,
  • zakres stopni obciążenia – im większy tym lepszy, ponieważ to od wybranego stopnia zależy siła jakiej musi użyć osoba ćwicząca w czasie jazdy; różnorodny zakres pozwoli na to, by osoba rozpoczynająca treningi ćwiczyła z mniejszym obciążeniem, a w miarę wzrostu kondycji je zwiększała (skokowo, płynnie albo wybierając z programów przygotowanych przez niektórych producentów).

Systematyczny trening o umiarkowanej intensywności będzie miał swój udział w budowaniu kondycji oraz wpłynie na poprawę ogólnej sprawności organizmu (przede wszystkim układu krwionośnego i oddechowego).

Natomiast trening intensywny – na rowerze stacjonarnym spinningowym, będzie skutkował modelowaniem ud, łydek i pośladków, ponieważ ciężkie koło zamachowe będzie tutaj stawiać duży opór.

 Trzeba pamiętać, o tym, że trening siłowy na takim rowerku stacjonarnym musi symulować jazdę w terenie górskim. Oznacza to, że wymaga on wysokich obciążeń przy niewielkiej prędkości, a tętno osoby ćwiczącej powinno utrzymywać się na poziomie ok 75-85% tętna maksymalnego. 

Jeżeli na rowerze stacjonarnym ćwiczy się żeby schudnąć, to jazda na nim musi trwać wystarczająco długo, ponieważ dopiero po 30 minutach aktywności fizycznej wyczerpują się zapasy glikogenu, a rozpoczyna proces spalania tkanki tłuszczowej.

Dlatego też trening redukcyjny musi trwać co najmniej 40 minut, w stałym tempie, przy małym obciążeniu. Duże obciążenie przyczynia się bowiem do budowania masy mięśniowej.

 Kiedy pojawi się ona pod niespaloną tkanką tłuszczową, to sprawi że ciało optycznie się powiększy – zamiast wysmukleć. Trening, który ma przynieść efekty odchudzające może być także interwałowy, co oznacza, że obejmuje on intensywne cykle pedałowania.

Tutaj czas ćwiczeń powinien być stopniowo wydłużany, a czas przerw między interwałami skracany. 

Na koniec warto dodać, że przed każdym treningiem na rowerze stacjonarnym dobrze jest wykonać ćwiczenia rozciągające. Intensywną jazdę powinno zaś zakończyć kilkuminutowe, powolne pedałowanie, kiedy to mięśnie stopniowo ostygną, a tętno powróci do spoczynkowego.